De overgang van Jong naar Oranje
‘Talent genoeg: wat doen ze ermee?’ staat in de Volkskrant van vandaag. En eerder las ik ‘Waar maken we ons druk om het is gewoon een lichting met minder talent’. Zoveel mensen zoveel meningen, zeker als het om voetbal gaat.
Maar is het niet een vraag die boven voetbal en zelfs sport uitstijgt? Is het geen generatie vraag? Waarom sporters niet volhouden en jonge afgestudeerden zo snel van baan wisselen? Generaliserend gesteld.
Ik zie het terug in mijn praktijk. Nu zegt dat natuurlijk niet alles, maar het is niet voor niets dat zoveel TEDtalks en boeken over dit onderwerp gaan. Sinek, Duckworth, Pink en Brown om er maar een paar te noemen.
Het is gedeeltelijk een resultaat van de opvoeding. En natuurlijk generaliseer ik nu. Veel kinderen worden opgevoed met de boodschap dat zij uniek zijn, dat ze alles kunnen bereiken als ze maar willen.
Het is een maatschappelijke gevolg in deze tijd van instant voldoening. ‘Als ik iets wil dan koop ik het toch?’ Tinder. Zalando. Er is geen geduld meer om te wachten en om ergens voor te knokken. Instant date in een swipe. Afleveren binnen 24 uur.
Een sociaal vraagstuk. Als je down voelt, stuur je gewoon wat berichten via social media. Op momenten van tegenslagen en stress, een stootje dopamine door een ‘like’. Niet langer meer gewend om werkelijk te laten zien wie je bent, om contact te maken en om hulp te vragen. Nee dan liever een stootje dopamine om je even goed te voelen. Instant succes.
Het zal van alles een beetje zijn en meer. Nog steeds stoppen veel jonge talenten in sport en werk omdat ze niet direct verschil kunnen maken, geen instant invloed hebben, geen a la minute voldoening. Maar ook omdat ze geen fouten mogen en durven maken. En diep van binnen vaak onzeker zijn, met een laag zelfbeeld. Wie kent er geen zoon of dochter, die na zes maanden alweer gestopt is met zijn werk? Van studie wisselden? Of van club is geswitcht?
Naast talent heb je zelfvertrouwen, doorzettingsvermogen, vastberadenheid, focus, werkethiek en passie nodig en dat krijg je niet zomaar. Hoog tijd om de talenten van nu een toekomst te geven door een veilige omgeving te creëren waarin ze tijd krijgen om fouten te maken, ze kwetsbaar mogen zijn in het leerproces. Door aan te geven wat reële verwachtingen zijn, duidelijk te zijn over haalbare doelen. Focus te leggen op echte relaties en op het bouwen van vertrouwen. Pas in die ruimte ontstaat de groei en creativiteit. Ontstaat er de veiligheid om zelf te reflecteren, zelf verantwoordelijkheid te nemen en zelf keuzes te maken.
Voorleven, wezenlijk authentiek contact maken, aandachtig luisteren, stimuleren, vertrouwen en ruimte geven tot zelfrealisatie daar gaat het om wat mij betreft. Het klinkt zo simpel en uit de dagelijkse praktijk blijkt hoe lastig het is.
