Fundamentalisme en Populisme hetzelfde of anders?
Peter Sloterdijk schrijf in zijn boek ‘filosofische temperamenten’ uit 2010, in de context van Plato en het klassieke denken, over moderniteiten (moderne vernieuwingen), waardoor machtsverhoudingen verschuiven en de macht voor enkele groepen toeneemt. Moderniteiten die ook angst oproepen, juist bij die groepen die achterblijven en niet aan kunnen sluiten bij de verandering. Angst die ervoor zorgt dat juist deze groepen zekerheid gaan zoeken in fundamentalisme (in de oude fundamenten).
Dat is interessant, dat wil dus zeggen, dat deze angst leidt tot een zoektocht naar oude fundamenten. Die gevonden kunnen worden in zowel, religieus fundamentalisme als ook in populisme! De religie zoals het was, en het land zoals het was. De zoektocht naar zekerheid en houvast heeft dus dezelfde oorsprong maar leidt tot twee verschillende uitingsvormen? Tot bijvoorbeeld de keuze voor Trump (Make America Great Again) of de keuze voor I.S.? De keuze voor Wilders of de keuze voor Salafisme?
We kunnen nooit meer echt terug naar dat wat was. De wereld is teveel veranderd. Dus is het een illusie, zegt Peter Sloterdijk. Een schijn zekerheid die uiteindelijk zal leiden tot verval. En tot een nieuwe diepe teleurstelling of angst, zeg ik. Een teleurstelling in de populistische politicus of de religieuze fanate beweging.
Boeiend. Tijd zal het ons wederom leren.
