Wil de hockeybond kinderen of ouders zonder stress, dus geen selecties?
Natuurlijk ben ik het ermee eens dat je door het jaar heen al veel kan zien en in grote lijnen al weet wie in welk elftal thuis hoort. EN waar ligt het probleem nou? Bij de selecties zelf of bij de manier waarop ouders ermee omgaan?
Als je Googled op Sinek en Millenials vind je precies de reden waarom je wel selecties moet doen. In de huidige opvoedstroming ‘pamperen’ wij onze kinderen door ze steeds te bevestigen, waardoor kinderen een niet reëel beeld van zichzelf krijgen, zegt Sinek. Het ene kind krijgt hierdoor een te groot zelfvertrouwen en krijgt later de kous op de kop. En het andere kind heeft een laag zelfbeeld, omdat hij niet gelooft dat hij aan het ideaalbeeld van zijn ouders kan voldoen.
Ik zie het in mijn praktijk maar al te vaak terug. Jeugd-talenten die denken dat ze wel even het verschil zullen maken in een senior topsport team en na een jaar teleurgesteld afhaken. Of jeugd talenten die met een opgebouwde faalangst kampen van ‘als ze werkelijk zien wie ik ben, dan weten zij dat ik niet goed genoeg ben.’
Het probleem wordt niet opgelost door de selecties er rigoureus uit te gooien. Beoordeel het hele jaar door en laat die kinderen die potentieel hebben om de top-jeugd te halen wel selecties spelen maar begeleid dit zodanig dat het vooral voor de ouders geen zaak meer is van ‘leven of dood’. Er is nu eenmaal verschil tussen de ene en de andere speler. En laat die jongeren maar kennis maken met selecties.
Mijn eigen kinderen zijn herhaaldelijk uit de selectie ‘gevallen’ en er erg verdrietig om geweest. So what? Ze zijn erdoor gevormd. En hebben gezien dat het leven ook gewoon weer doorgaat. Wellicht zijn ze er zelfs door geprikkeld om nog een stapje harder te werken op die momenten dat ze iets echt willen. Dus wie weet heeft het ook iets goeds opgeleverd. Ik denk van wel.
