Ofwel over yoga en het verval
Gezwicht. Onder druk van het verval ben ik na jaren verzet aan yoga begonnen. Ying en yang, de full Monty. En ik moet het toegeven, ik vind het best fijn. Vooral de intensieve variant. Ying of Yang dat ben ik even kwijt.
De slapende hond, de gedraaide ooievaar en dan ineens resting in childpose en vervolgens in het Sanskriet, of het echt Sanskriet is, weet ik niet maar krijg ik nog één of andere aanwijzing. Geen idee wat het is, dus ik kijk maar weer eens naar de lerares. Van al die termen word ik eerlijk gezegd lichtelijk recalcitrant.
Maar goed als ik de billen van de doorsnee yoga-juf zie, dan weet ik wel weer waarvoor ik het doe. En hatsikidee ik leg mijn been weer in een gedraaide cobra. Toch leuk om het gevoel te hebben dat mijn lichaam met elke pijnscheut weer een stukje strakker wordt.
